De laatste weken....

Hierbij alweer het laatste verslag vanuit Cambodja! De tijd is voorbij gevlogen ik zou er zo nog zeven weken aan vast kunnen plakken. Helaas pindakaas is dit niet echt meer mogelijk en terug naar huis met de feestdagen is natuurlijk ook niet verkeerd!

Koh Rong
Na ons verblijf op het platteland is de hele groep weer samengekomen en hebben we écht even vakantie mogen vieren. Maandag stapten we in de bus naar Shihanoukville, een plek waar de meeste stranden van Cambodja zijn, om daar vervolgens op de boot te stappen naar een klein eilandje genaamd Koh Rong. Na ongeveer 2,5 uur varen kwamen we letterlijk aan op het paradijs op aarde. Prachtige witte stranden, hemelblauw water en overal waar je keek palmbomen. We sliepen in een back packers hostel wat net geopend was, allemaal op verschillende dorm rooms, wat kamers waren voor zes tot acht personen , gevuld met stapelbedden. Toiletten en douches, we mochten officieel maar 2 minuten per dag douchen, werden gedeeld met de rest van de gasten en we sliepen op de kamer met wat onbekende reizigers. Er was alleen stroom tussen 6 en 12 uur ‘s avonds en er werd in die tijd ook vollop gebruik van gemaakt om muziek door het hostel te knallen. Echt even het leven van een back packer dus! Helemaal prima voor die drie nachtjes.

Na aankomst hebben we ons geïnstalleerd in dit hostel en hebben we ons vermaakt met cocktails drinken en kaartspelletjes spelen. Het was een echt ‘relaxt’ hostel met jonge eigenaren die volgens mij de hele tijd stoned waren en alles wel prima vonden. Voor mij was het deze avond vroeg naar bed omdat ik net voor onze bootreis niet zo lekker was en heb ik, ondanks de enorm harde muziek, prima geslapen en daarna ook weer opgeknapt.

De volgende twee dagen waren gevuld met strand, strand, strand. Er is een groep gaan snorkelen en iemand wezen duiken, die prachtige dingen zijn tegengekomen. Ik heb de eerste dag met een paar meiden lekker bij het water gelegen en zijn we ‘s middags het eiland een beetje gaan verkennen. Het was echt maar een klein eilandje, met af en toe een guesthouse, restaurantje of een bungalowhut en dus ook niet zo veel mensen te bekennen. Op een onbewoond eeeeiland…

Die avond hebben we met de groep gegeten bij een restaurant met een Nederlands meisje in de bediening, hartstikke leuk en lekker eten. Hier hebben we dan ook die avond met een klein groepje beer pong gespeeld en aangezien zo’n beetje heel de groep had leren boeren bridgen hebben we ook veel gekaart. Alle stroom op het eiland ging om 12 uur uit dus het niet extreem laat gemaakt, maar toen we terugliepen door de zee schenen er allemaal lichtjes in het water. Een heel raar verschijnsel, blijkbaar heeft het iets met te maken met koraal en algen die licht geven maar het was prachtig! Net als de enorme sterren hemel boven ons.

Woensdag hebben we met een deel van de groep het eiland doorkruist, met al onze spullen een stuk jungle en schouder hoog water door, om naar het meest afgelegen strand van het eiland te gaan. De wandeling van drie kwartier was het meer dan waard. Dit deel van het strand was nog totaal niet ontwikkeld en we waren de enige die op het hele strand te bekennen waren, wel was er een restaurant dat gerenoveerd werd en waar wij gelukkig gebruik van de ligstoelen en tafels mochten maken. Deze middag hebben we vooral veel tijd in het water doorgebracht, kerst/strand foto’s gemaakt en genoten van het uitzicht. Eenmaal terug in het hostel hebben we onze twee minuten douche genomen, alle spullen uitgehangen en zijn we bij hetzelfde restaurant als de avond ervoor gaan eten. Mede door het lekkere eten, mede door het happy hour ;) Deze avond was het vroeg naar bed, de volgende ochtend zouden we namelijk alweer vertrekken, er waren wat mensen die de zonsondergang wilden zien en ik wilde graag nog even een duik in de heerlijke warme zee nemen.

Laatste week in Phnom Penh
Donderdagochtend dus nog lekker even gezwommen en als ontbijt wentelteefjes gegeten! Er was ook een Nederlands meisje dat werkte in het back packers hostel die dit graag voor ons wilden maken, en hier zeiden wij geen nee tegen natuurlijk. Om 9 uur zijn we op de boot terug naar Shihanoukville gestapt, waar de bus terug naar Phnom Penh ging. Moe maar voldaan kwamen we weer terug in de hoofdstad en ik was blij dat we deze laatste week even één vaste kamer zouden hebben en ik al mijn spullen weer kon uitstallen. Dit keer hadden we weer een andere kamer in hetzelfde guesthouse waar we steeds verbleven in Phnom Penh en kregen Sofia en ik Elsbeth als extra kamergenootje erbij. Hartstikke gezellig!

Vrijdag zou een van onze coaches, Peterhans, weer terug gaan naar Nederland dus hebben we donderdagavond na aankomst gegeten bij de Blue Dolpin, lievelingsrestaurant van Peterhans, waar we de foto’s van de fotoshoot en allemaal lieve cadeautjes kregen. Wat een verschrikkelijke foto’s, haha! De groepsfoto is trouwens wel geweldig en die hebben we ook allemaal op een t shirt gekregen, dus kan ik hem aan om aan de hele wereld te showen.

Na een drankje en een dansje donderdagavond was het vanaf vrijdag weer tijd voor stage en hebben we Peterhans op het vliegtuig gezet. Vrijdag, zaterdag en zondag was ik weer helaas niet topfit en bestonden de dagen vooral uit naar de supermarkt lopen voor lunch en ontbijt, stage verslagen schrijven en wat bijslapen. Zondagmiddag hebben we nog een uitstapje gemaakt naar het Olympisch stadion in Phnom Penh, rond 5 uur verzamelen heel veel Cambodjanen zich hier om dansklasjes te volgen en het hele stadion staat dan ook vol met actieve Cambodjaanse mensen. Wat een geweldig gezicht! We hebben dan ook vrolijk meegedanst met een aantal groepjes terwijl de zon onderging.

Voor maandag hadden Iris, Sofia en ik een ‘Leisure’ dag voor de groep georganiseerd, wat bestond uit een bezoek aan het wildlife rescue center buiten Phnom Penh en een picknick dichtbij de stad. Het park leek een beetje op Beekse Bergen, we werden met tuk tuk’s van hok naar hok gebracht waar we de dieren konden bekijken en foto’s konden maken. We hebben ook een deel gelopen in de hokken, waar de herten je achtervolgen omdat ze maar gevoerd blijven worden. We hebben dus rondjes gemaakt langs de beren, tijgers, olifanten, slangen, krokodillen en nog meer. We zouden hier maar kort verblijven maar omdat alles uitliep besloten we de picknick te laten zitten en die middag wat anders leuks te doen: met een bootje over de Mekong varen! Helaas was het al 4 uur toen we weer in Phnom Penh terug kwamen dus moesten we dit uitje naar een andere dag verschuiven.

Dinsdagochtend ben ik met Elsbeth, Lianne en Marieke naar de Russische markt geweest om de laatste souvenirs te shoppen en hebben we ‘s middags verder gewerkt aan onze onderzoeken. Deze avond zijn we gaan eten bij het Friends restaurant, beroemd en berucht in Phnom Penh. In dit restaurant worden kansarme jongeren opgeleid om in de bediening te werken en het eten was werkelijk fantastisch. Je bestelt allemaal kleine hapjes die je met elkaar kan delen en we hebben zelf voor het eerst in weken een toetje besteld; witte chocolademousse met passievruchten saus…..jammie!

Woensdag was de laatste dag van Iris, zij zou donderdag als eerste vertrekken uit Cambodja om verder te reizen naar Vietnam. Met ons eco toerisme groepje hebben we samen met Nienke ons werk besproken en hoe we nog verder moesten gaan met het repporten van de activiteiten en het opzetten van tours, waar we in de kerstvakantie nog aan verder kunnen werken. ‘s Middags hebben we het boottochtje gemaakt wat we eigenlijk maandag zouden en hebben we twee uur lang lekker in het zonnetje gezeten en gekeken naar de plekken waar we allemaal voor bij voeren. Leuk om de stad ook eens van de waterkant te zien! Na dit uitstapje hebben we aan de boulevard gegeten, op de bovenste verdieping van een restaurant dus met een prachtig uitzicht. Het terras met allemaal kerstlichtjes verlicht en als laatste keer bij elkaar was het hartstikke gezellig. Van Nienke kregen we per persoon een kerstkaart, waar de andere de leukste herinnering van jou moesten opschrijven. Als eindresultaat kreeg ik dus een kerstkaart vol met lieve dingen en leuke herinneringen! Elk hotel en elke supermarkt in Phnom Penh stond inmiddels vol met kerstbomen en andere kerstversieringen, een heel raar gezicht met 35 graden. Op de terugweg deze avond hebben we een foto shoot gehouden en zijn we met elke kerstboom die we tegen kwamen op de foto gegaan, haha. Terug bij het Guesthouse waren Syna en zijn vrouw er om afscheid van ons te nemen, en hebben we ze enorm pakket voor de aankomende baby gegeven, waar ze volgens mij erg blij mee waren. Gek om afscheid te nemen van deze twee lieve mensen, die je waarschijnlijk nooit meer zult zien.

Donderdagochtend hebben we Iris op de bus gezet naar Vietnam en was onze groep niet meer helemaal compleet. Ik heb die ochtend toch nog even wat dingen op de markt gekocht (help ik weet niet hoe ik alles mee ga krijgen!) en was ik verder alleen op de kamer want Sofia en Elsbeth waren die dag naar Kampong Thom. Pfoe, wat verschrikkelijk saai! Wat raak je snel gewend aan zoveel mensen om je heen en dat er altijd wel iemand is om een praatje mee te maken…. En wat ga ik dit dus ook missen.
Ik heb die dag dus maar vast geprobeerd om mijn backpack in te pakken en wat aan mijn eco toerisme verslag gewerkt. Toen ze ‘s avonds terug kwamen hebben we gegeten en zijn we met Elsbeth, Sofia, Ellen, Nienke, Francois en twee Cambodjaanse meiden voor de laatste keer gaan karaoke als afscheidsfeestje.

Aangezien ik en een paar anderen meiden pas op zondag zouden vertrekken hadden we besloten om het laatste weekend in een ander hotel te verblijven. We hadden een leuk back packers hostel gevonden, met een vier persoonskamer en zwembad in het hostel. Vrijdag moesten we dus uitchecken en al onze spullen inpakken. Die ochtend hebben we onze nagels nog even een keer laten doen en heb ik met Elsbeth kikker gegeten, wat verrassend lekker was. Hierna zijn Ellen, Elsbeth, Faryal en ik vertrokken naar het Eighty8 back packers hostel. En jeempie, wat is het hier heerlijk! Een enorme, schone kamer, mooie badkamer en een enorm bed voor onszelf. En het lekkerst is het gevoel dat alles om je heen schoon is…. Wat in het andere guesthouse niet echt het geval was. De schoonmaaksters waren meer aan het kletsen dan dat ze wat deden en volgens mij was mijn bed een maand geleden voor het laatst verschoond.

Vrijdagmiddag zijn de eerste vier vertrokken naar Nederland en is de rest van de overgebleven groep naar ons hostel gekomen om er te eten en nog even met elkaar te zijn. Na een gezellige avond hebben we van Nienke en Francois afscheid genomen, de één zou de volgende dag naar Thailand gaan en de ander naar Vietnam doorreizen.

Vannacht hebben we allemaal heerlijk geslapen in onze schone bedden en hebben we de laatste dingentjes gedaan. Faryal en Elsbeth hebben zo’n beetje heel de dag geshopt en ik ben met Ellen naar het Royal Guesthouse gegaan om met Sofia en Paulien te lunchen en ze uit te zwaaien, Paulien gaat op naar huis en Sofia gaat door naar Thailand. Heel gek om iedereen gedag te zeggen en weg te zien gaan, als je zelf één van de laatste bent. Vooral dat Sofia wegging, mijn kamer/project genoot en maatje die 7 weken, was wel even een raar moment!

Nu hebben we nog een avond met zijn vieren en vertrekt Elsbeth vanavond, Faryal morgenochtend en ik morgenmiddag naar het vliegveld. We luisteren hier nu al zo’n beetje een week allemaal kerstliedjes, ik heb genoeg kerstcadeautjes in mijn back pack weten te stoppen, ik heb kerstnagels en kerstfoto’s dus hoop dat ik genoeg in de feeststemming ben gekomen.

De afgelopen weken waren heel erg bijzonder en ik voel me heel speciaal dat ik met deze reis en met deze groep heb mogen meemaken. We hebben veel rondgereisd en ik denk ook veel van Cambodja en de geweldige mensen mogen zien. Het is echt een bijzonder land met verschrikkelijk aardige mensen die ook geïnteresseerd zijn in jou en alles over je willen weten. Wanneer je wat vraagt staan ze voor je klaar en willen ze je helpen. Het straatbeeld vol met tuk tuk’s, restaurantjes en monniken is iets wat ik niet snel zal vergeten.

Ik wil ook Nienke en Peterhans enorm bedanken voor de begeleiding! De groep was ontzettend gezellig en ik ben blij dat ik veel van hen goed heb leren kennen. In het begin vond ik het nog wel spannend om met allemaal onbekende mensen op reis te gaan naar zo’n ver land, maar ik heb er geen moment spijt van gehad.

Nu beginnen de zenuwen voor het vliegen en de reis toch wel te komen, vooral omdat ik alleen heel de tocht moet maken en de rest al weg is of bezig is met naar huis gaan. Mijn back pack staat redelijk compleet ingepakt al klaar, alleen de spullen die ik nog nodig heb moeten er nog bij. Nog een nachtje slapen en dan is het zover….