Stage dagen en op avontuur in de jungle
Door: Saskia Emmerzaal
Blijf op de hoogte en volg Saskia
22 November 2012 | Cambodja, Khett Batdambang
Stage dagen in Phnom Penh
De eerste echte stage dagen zitten er al weer op! Vorige week zijn we begonnen met ons onderzoek over toerisme en ecotourisme, en wat er allemaal te doen is in de gebieden waar we heen gaan of al geweest zijn: Battambang, Siem Reap, Kampong Thom en Phnom Penh. Natuurlijk langs gegaan bij het toerisme info center, wat blijkbaar erg moeilijk te vinden was aangezien onze tuktuk driver ruim een half uur de verkeerde straatjes in reed, waar we heel lief werden geholpen en hebben we deze stage dagen gevuld met informatie opzoeken, lezen en deze verwerken.
Leuk was dat Dennis deze dagen ook in Phnom Penh was, en ook in hetzelfde Guesthouse sliep! Hij vermaakte zichzelf door naar de Killing Fields te gaan en de stad te verkennen wanneer wij aan het werk waren en ’s avonds zijn we twee keer met de hele groep uit eten geweest. Dennis vertelde allerlei verhalen over kakkerlakken en sprinkhanen die hij onderweg gegeten had, dus toen we de laatste avond de kans kregen om Tarantula te eten, moesten we deze natuurlijk aangrijpen. Eerst kwam er een soort ‘show model’ spin die iedereen even vast mocht houden om een foto te maken. Hierna kregen we vier hele gefrituurde spinnen, die best lekker en krokant smaakten.
Tocht door de jungle
De volgende dag vertrok Dennis naar Kratie en stapten wij met de hele groep (nu zo’n 16 man) opnieuw in de bus naar Siem Reap, deze keer omdat er een heuse jungle tocht op het programma stond. We hadden een heerlijke koele bus, inclusief wc en gratis water, en kwamen we gelukkig redelijk relaxt aan in Siem Reap. Hier zijn we gaan eten, hebben onze spullen her in gepakt en kregen we het programma van de drie daagse jungle tocht te horen. We zouden de volgende dag naar een punt gebracht worden waar we gedropt werden, hierna moesten we een heel stuk lopen in het Kulen Mountain gebied en ’s middags aankomen bij de Homestay (bij mensen thuis) waar we zouden slapen. Die dag erna zou een pittige dag worden, we zouden zo’n 8 uur gaan lopen, maar wel eindigen met een cadeautje: een prachtige waterval waar we een koele duik in konden nemen. Hier zouden we ook in een soort bungalows slapen en de volgende dag nog een paar uur lopen, om ergens met de hele groep weer door hetzelfde busje te worden opgehaald en terug naar Siem Reap worden gebracht.
Maar het liep allemaal net even iets anders.
De eerste dag stonden we ontiegelijk vroeg op en werden we inderdaad met een busje naar het punt gebracht vanaf we moesten gaan lopen. We zijn tijdens deze reis nog twee keer uitgestapt om een prachtige vervallen tempel te bekijken (een soort jungle book setting) en om te zien waar ze vele stenen voor Angkor Wat uit hebben gehaald. Vervolgens stopten we in de middle of nowhere, waar we uitstapten en achter onze twee gidsen aan liepen (één ‘bosjesman’ die de weg goed wist en ons leidde, de organisator Wonder en verder waren er nog twee mannen mee die wat spullen droegen en ons vermaakte met verhalen over de rijstvelden). Het eerste stuk ging redelijk goed, het tempo lag hoog en het was heuul erg warm, het zweet liep in dikken stralen over mijn gezicht. Nee, eigenlijk gewoon overal. We mochten even bijkomen tijdens de lunch, waar we lekkere rijst kregen en ons werd verteld dat we nog ongeveer een uur moesten lopen om een mooie vervallen tempel te zien en daarna nog een uur totdat we bij onze slaapplek zouden aankomen.
Het tweede deel van deze tocht was, helaas, een lange klim: over stenen, boomstammen en modder naar boven klauteren: iets waar ik me mentaal nog niet helemaaal op had ingesteld. Na een half uur kregen we te horen dat het alsnog een uur lopen was want ons tempo was erg laag (haha). Wat duizelig, nat van het zweet en niet meer helemaal vrolijk kwamen we dan toch eindelijk bij de tempel aan, wat mooi was maar helaas minder dan ik me had voorgesteld. Maar ik was al erg blij en trots dat we de top hadden gehaald. Omdat een aantal het lopen wel hadden gezien voor die dag zou er ergens een vervoersmiddel komen wat een deel van de groep zou ophalen en naar de Home stay zou brengen, iets wat mij toch ook wel erg verleidelijk in de oren klonk. Dus opnieuw een stuk lopen, maar deze keer naar de ‘weg’ waar het vervoersmiddel ons kon oppikken. Met wat voor vervoer we werden opgepikt kan ik eigenlijk niet omschrijven. Ze noemen het hier volgens mij een Japanse Buffalo maar in mijn ogen was het meer een soort tractor met een heel lang stuur en een grote kar achter, waar wij in moesten gaan zitten. Één groot avontuur, er waren twee van deze karren waar we ongeveer met zijn vijven in zaten en de rest ging lopen. Ik moet het ze nageven, volgens mij heb ik nog nooit zulke goede bestuurders gezien. Er was namelijk helemaal geen weg, en een pad kon je het ook nauwelijks noemen. We zijn over weggetjes gereden die zo schuin waren dat we dachten dat we allemaal uit de kar zouden vallen. We werden door water, modder, stenen en heuvels gereden waar we echt versteld van stonden! Het was de perfecte afsluiter van deze lange dag, wat een rit…..
De Homestay waar we terecht konden met 16 man lag prachtig verscholen in de jungle, tussen de palmbomen. Hier zijn de huizen zo gebouw dat ze een paar meter boven de grond staan en in deze ruimte wordt er geslapen, beneden word er op deze manier schaduw gecreëerd en kunnen de mensen er leven. Het was mooi en netjes, konden er een soort van douchen met een bakje water en sliepen met zijn alle boven op een matje met een musqito net boven ons hoofd. We kregen hier super lekker te eten, er werd sowieso erg goed voor ons gezorgd, en er was zelfs licht! Dit ging rond negen uur uit en zijn we allemaal gaan slapen. Voor hoever dat kon op een ultra dun matje op een houten vloer.
De volgende dag kregen we een lekker ontbijt voorgeschoteld en zouden we rond een uur of 9 weer verder gaan lopen, deze keer was ons beloofd dat we wat meer tussen de bomen zouden lopen en er dus meer bedekking was dat de paden voornamelijk vlak zouden zijn. Die nacht hadden er een paar erg slecht geslapen, hadden pijn of waren ziek dus vielen er al een paar van de groep af, zij zouden samen met onze slaapspullen alvast naar de waterval worden gebracht waar wij later die dag zouden aankomen. Ook Sofia, die ziek in Siem Reap was achtergebleven zou die middag naar de waterval worden gebracht om daar lekker te kunnen relaxen.
Die dag ging het inderdaad beter qua temperatuur en de paden en de het tempo waren ook wel goed te doen. We hebben nog een vervallen tempel, enorme olifanten en tijger beelden gezien en zijn uiteindelijk gestopt bij een tempeltje en een vleermuizen grot om daar weer een super lekkere lunch te krijgen. Inmiddels was er weer iemand afgevallen door ziekte en werd de groep steeds een stukje kleiner. Omdat het na de lunch nog vijf uur lopen zou zijn en niemand daar nog echt puf voor had, werd er weer een auto geregeld die ons een stuk zou vervoeren. Deze keer bestond ons vervoer uit één jeep (waar we ons met zijn 14en in moesten proppen) en reden we, al hobbelend en stotend, met elkaar in een half uur naar de waterval, waar de rest van de groep en onze spullen ons al opwachtten.
Aangekomen op deze plek hebben wij ons meteen in zwemkleding gestoken en zijn we afgedaald om te kijken naar die prachtige waterval, en natuurlijk om te zwemmen. Dit was heerlijk en de waterval heel erg mooi om te zien. We sliepen deze nacht in hutjes met een rieten dak, zonder muren, op een matje met opnieuw een musqito net boven ons hoofd. Samen met twee andere meiden sliep ik recht naast het water, dus was het uitzicht prachtig maar het geluid licht oorverdovend. Helaas waren hier de WC’s erg smerig en een douche niet aanwezig, dus waren we blij dat we de volgende dag gewoon weer relaxt konden douchen en slapen.
Na het zwemmen hebben we onze hutten klaar gemaakt om te kunnen slapen en hebben we gegeten, hierna nog wat gekletst en weer vroeg gaan slapen. Weer niet helemaal lekker geslapen op het dunne matje, en weer waren er een aantal van de groep niet lekker geworden of hadden de blaren hun voeten overmeesterd.
De volgende dag zijn we vroeg weer gaan lopen na ons ontbijt, na eerst nog een rondje foto’s van de waterval, met ongeveer de helft van de originele groep. De rest bleef achter bij de waterval en werd later die dag terug naar Siem Reap gebracht. Al wandelend zijn we langs een plek gekomen waar een prachtige liggende Buddha lag, om deze te bekijken moesten we helaas nog vele trappen beklimmen wat we goed in onze benen voelde. Ook moesten we een stukje rivier oversteken, dus hup schoenen uit en lopen maar! Na een tijdje door de bossen te hebben gelopen kwamen we uit bij een soort tempel, waar we even hebben uitgerust en waar we een soort van wilde kat hebben gezien, jammergenoeg wel in een kooitje. Maar toch, het eerste wilde dier was gespot. Hierna moesten we ontzettend veel trappen af om de Kulen Mountain weer af te komen en vanaf waar we het witte busje wat ons op kwam halen al konden zien. Hier aangekomen konden we maar mooi trots op onszelf zijn dat wij overgebleven waren en in 35 graden met een luchtvochtigheid van naar mijn gevoel 99% toch een hele tocht gemaakt hadden.
Die avond hebben we als laatste keer met de grote groep gegeten en hebben we onze spullen weer ingepakt, de volgende dag moesten we namelijk helaas om 6 uur alweer aan het ontbijt. Na twee nachten op ongeveer een houten plank te slapen en veel te bewegen, kan ik wel zeggen dat ik aardig moe was en er niet heel gelukkig van werd dat ik de volgende dag om half 6 weer op moest.
Battambang
Vanuit Siem Reap heeft de grote groep zich opgesplitst, de ene helft naar Phnom Penh terug, een deel naar Battambang en iemand naar Kampong Thom. Op woensdag hebben we de bus genomen naar Battambang en werden we opgewacht door Peterhans, die inmiddels ook is aangekomen in Cambodja. We slapen in een soort Guesthouse/homestay, naast een weeshuis. Doreen, een Canadeese mevrouw die hier een jaar zit heeft ons rondgeleid en veel verteld over het weeshuis. We zijn meteen al bekeken, onderzocht en geknuffeld door de kinderen. Ze zijn allemaal erg lief en spreken wel een paar woordjes Engels.
Vanacht hebben we er voor het eerst geslapen, we hebben bijna allemaal een kamer voor onszelf, maar zaten er helaas iets van bed bugs in mijn matras of laken. Nu ben ik dus één grote bult waar ik niet aan mag krabbelen. Grrrrr! Heel frustrerend. Gelukkig heb ik afleiding want we gaan vandaag op tocht naar de tempels en verder leuke (eco) toeristische dingen bekijken voor ons onderzoek.
Groetjes vanuit Battambang!
De eerste echte stage dagen zitten er al weer op! Vorige week zijn we begonnen met ons onderzoek over toerisme en ecotourisme, en wat er allemaal te doen is in de gebieden waar we heen gaan of al geweest zijn: Battambang, Siem Reap, Kampong Thom en Phnom Penh. Natuurlijk langs gegaan bij het toerisme info center, wat blijkbaar erg moeilijk te vinden was aangezien onze tuktuk driver ruim een half uur de verkeerde straatjes in reed, waar we heel lief werden geholpen en hebben we deze stage dagen gevuld met informatie opzoeken, lezen en deze verwerken.
Leuk was dat Dennis deze dagen ook in Phnom Penh was, en ook in hetzelfde Guesthouse sliep! Hij vermaakte zichzelf door naar de Killing Fields te gaan en de stad te verkennen wanneer wij aan het werk waren en ’s avonds zijn we twee keer met de hele groep uit eten geweest. Dennis vertelde allerlei verhalen over kakkerlakken en sprinkhanen die hij onderweg gegeten had, dus toen we de laatste avond de kans kregen om Tarantula te eten, moesten we deze natuurlijk aangrijpen. Eerst kwam er een soort ‘show model’ spin die iedereen even vast mocht houden om een foto te maken. Hierna kregen we vier hele gefrituurde spinnen, die best lekker en krokant smaakten.
Tocht door de jungle
De volgende dag vertrok Dennis naar Kratie en stapten wij met de hele groep (nu zo’n 16 man) opnieuw in de bus naar Siem Reap, deze keer omdat er een heuse jungle tocht op het programma stond. We hadden een heerlijke koele bus, inclusief wc en gratis water, en kwamen we gelukkig redelijk relaxt aan in Siem Reap. Hier zijn we gaan eten, hebben onze spullen her in gepakt en kregen we het programma van de drie daagse jungle tocht te horen. We zouden de volgende dag naar een punt gebracht worden waar we gedropt werden, hierna moesten we een heel stuk lopen in het Kulen Mountain gebied en ’s middags aankomen bij de Homestay (bij mensen thuis) waar we zouden slapen. Die dag erna zou een pittige dag worden, we zouden zo’n 8 uur gaan lopen, maar wel eindigen met een cadeautje: een prachtige waterval waar we een koele duik in konden nemen. Hier zouden we ook in een soort bungalows slapen en de volgende dag nog een paar uur lopen, om ergens met de hele groep weer door hetzelfde busje te worden opgehaald en terug naar Siem Reap worden gebracht.
Maar het liep allemaal net even iets anders.
De eerste dag stonden we ontiegelijk vroeg op en werden we inderdaad met een busje naar het punt gebracht vanaf we moesten gaan lopen. We zijn tijdens deze reis nog twee keer uitgestapt om een prachtige vervallen tempel te bekijken (een soort jungle book setting) en om te zien waar ze vele stenen voor Angkor Wat uit hebben gehaald. Vervolgens stopten we in de middle of nowhere, waar we uitstapten en achter onze twee gidsen aan liepen (één ‘bosjesman’ die de weg goed wist en ons leidde, de organisator Wonder en verder waren er nog twee mannen mee die wat spullen droegen en ons vermaakte met verhalen over de rijstvelden). Het eerste stuk ging redelijk goed, het tempo lag hoog en het was heuul erg warm, het zweet liep in dikken stralen over mijn gezicht. Nee, eigenlijk gewoon overal. We mochten even bijkomen tijdens de lunch, waar we lekkere rijst kregen en ons werd verteld dat we nog ongeveer een uur moesten lopen om een mooie vervallen tempel te zien en daarna nog een uur totdat we bij onze slaapplek zouden aankomen.
Het tweede deel van deze tocht was, helaas, een lange klim: over stenen, boomstammen en modder naar boven klauteren: iets waar ik me mentaal nog niet helemaaal op had ingesteld. Na een half uur kregen we te horen dat het alsnog een uur lopen was want ons tempo was erg laag (haha). Wat duizelig, nat van het zweet en niet meer helemaal vrolijk kwamen we dan toch eindelijk bij de tempel aan, wat mooi was maar helaas minder dan ik me had voorgesteld. Maar ik was al erg blij en trots dat we de top hadden gehaald. Omdat een aantal het lopen wel hadden gezien voor die dag zou er ergens een vervoersmiddel komen wat een deel van de groep zou ophalen en naar de Home stay zou brengen, iets wat mij toch ook wel erg verleidelijk in de oren klonk. Dus opnieuw een stuk lopen, maar deze keer naar de ‘weg’ waar het vervoersmiddel ons kon oppikken. Met wat voor vervoer we werden opgepikt kan ik eigenlijk niet omschrijven. Ze noemen het hier volgens mij een Japanse Buffalo maar in mijn ogen was het meer een soort tractor met een heel lang stuur en een grote kar achter, waar wij in moesten gaan zitten. Één groot avontuur, er waren twee van deze karren waar we ongeveer met zijn vijven in zaten en de rest ging lopen. Ik moet het ze nageven, volgens mij heb ik nog nooit zulke goede bestuurders gezien. Er was namelijk helemaal geen weg, en een pad kon je het ook nauwelijks noemen. We zijn over weggetjes gereden die zo schuin waren dat we dachten dat we allemaal uit de kar zouden vallen. We werden door water, modder, stenen en heuvels gereden waar we echt versteld van stonden! Het was de perfecte afsluiter van deze lange dag, wat een rit…..
De Homestay waar we terecht konden met 16 man lag prachtig verscholen in de jungle, tussen de palmbomen. Hier zijn de huizen zo gebouw dat ze een paar meter boven de grond staan en in deze ruimte wordt er geslapen, beneden word er op deze manier schaduw gecreëerd en kunnen de mensen er leven. Het was mooi en netjes, konden er een soort van douchen met een bakje water en sliepen met zijn alle boven op een matje met een musqito net boven ons hoofd. We kregen hier super lekker te eten, er werd sowieso erg goed voor ons gezorgd, en er was zelfs licht! Dit ging rond negen uur uit en zijn we allemaal gaan slapen. Voor hoever dat kon op een ultra dun matje op een houten vloer.
De volgende dag kregen we een lekker ontbijt voorgeschoteld en zouden we rond een uur of 9 weer verder gaan lopen, deze keer was ons beloofd dat we wat meer tussen de bomen zouden lopen en er dus meer bedekking was dat de paden voornamelijk vlak zouden zijn. Die nacht hadden er een paar erg slecht geslapen, hadden pijn of waren ziek dus vielen er al een paar van de groep af, zij zouden samen met onze slaapspullen alvast naar de waterval worden gebracht waar wij later die dag zouden aankomen. Ook Sofia, die ziek in Siem Reap was achtergebleven zou die middag naar de waterval worden gebracht om daar lekker te kunnen relaxen.
Die dag ging het inderdaad beter qua temperatuur en de paden en de het tempo waren ook wel goed te doen. We hebben nog een vervallen tempel, enorme olifanten en tijger beelden gezien en zijn uiteindelijk gestopt bij een tempeltje en een vleermuizen grot om daar weer een super lekkere lunch te krijgen. Inmiddels was er weer iemand afgevallen door ziekte en werd de groep steeds een stukje kleiner. Omdat het na de lunch nog vijf uur lopen zou zijn en niemand daar nog echt puf voor had, werd er weer een auto geregeld die ons een stuk zou vervoeren. Deze keer bestond ons vervoer uit één jeep (waar we ons met zijn 14en in moesten proppen) en reden we, al hobbelend en stotend, met elkaar in een half uur naar de waterval, waar de rest van de groep en onze spullen ons al opwachtten.
Aangekomen op deze plek hebben wij ons meteen in zwemkleding gestoken en zijn we afgedaald om te kijken naar die prachtige waterval, en natuurlijk om te zwemmen. Dit was heerlijk en de waterval heel erg mooi om te zien. We sliepen deze nacht in hutjes met een rieten dak, zonder muren, op een matje met opnieuw een musqito net boven ons hoofd. Samen met twee andere meiden sliep ik recht naast het water, dus was het uitzicht prachtig maar het geluid licht oorverdovend. Helaas waren hier de WC’s erg smerig en een douche niet aanwezig, dus waren we blij dat we de volgende dag gewoon weer relaxt konden douchen en slapen.
Na het zwemmen hebben we onze hutten klaar gemaakt om te kunnen slapen en hebben we gegeten, hierna nog wat gekletst en weer vroeg gaan slapen. Weer niet helemaal lekker geslapen op het dunne matje, en weer waren er een aantal van de groep niet lekker geworden of hadden de blaren hun voeten overmeesterd.
De volgende dag zijn we vroeg weer gaan lopen na ons ontbijt, na eerst nog een rondje foto’s van de waterval, met ongeveer de helft van de originele groep. De rest bleef achter bij de waterval en werd later die dag terug naar Siem Reap gebracht. Al wandelend zijn we langs een plek gekomen waar een prachtige liggende Buddha lag, om deze te bekijken moesten we helaas nog vele trappen beklimmen wat we goed in onze benen voelde. Ook moesten we een stukje rivier oversteken, dus hup schoenen uit en lopen maar! Na een tijdje door de bossen te hebben gelopen kwamen we uit bij een soort tempel, waar we even hebben uitgerust en waar we een soort van wilde kat hebben gezien, jammergenoeg wel in een kooitje. Maar toch, het eerste wilde dier was gespot. Hierna moesten we ontzettend veel trappen af om de Kulen Mountain weer af te komen en vanaf waar we het witte busje wat ons op kwam halen al konden zien. Hier aangekomen konden we maar mooi trots op onszelf zijn dat wij overgebleven waren en in 35 graden met een luchtvochtigheid van naar mijn gevoel 99% toch een hele tocht gemaakt hadden.
Die avond hebben we als laatste keer met de grote groep gegeten en hebben we onze spullen weer ingepakt, de volgende dag moesten we namelijk helaas om 6 uur alweer aan het ontbijt. Na twee nachten op ongeveer een houten plank te slapen en veel te bewegen, kan ik wel zeggen dat ik aardig moe was en er niet heel gelukkig van werd dat ik de volgende dag om half 6 weer op moest.
Battambang
Vanuit Siem Reap heeft de grote groep zich opgesplitst, de ene helft naar Phnom Penh terug, een deel naar Battambang en iemand naar Kampong Thom. Op woensdag hebben we de bus genomen naar Battambang en werden we opgewacht door Peterhans, die inmiddels ook is aangekomen in Cambodja. We slapen in een soort Guesthouse/homestay, naast een weeshuis. Doreen, een Canadeese mevrouw die hier een jaar zit heeft ons rondgeleid en veel verteld over het weeshuis. We zijn meteen al bekeken, onderzocht en geknuffeld door de kinderen. Ze zijn allemaal erg lief en spreken wel een paar woordjes Engels.
Vanacht hebben we er voor het eerst geslapen, we hebben bijna allemaal een kamer voor onszelf, maar zaten er helaas iets van bed bugs in mijn matras of laken. Nu ben ik dus één grote bult waar ik niet aan mag krabbelen. Grrrrr! Heel frustrerend. Gelukkig heb ik afleiding want we gaan vandaag op tocht naar de tempels en verder leuke (eco) toeristische dingen bekijken voor ons onderzoek.
Groetjes vanuit Battambang!
-
25 November 2012 - 19:53
Marjolein:
Ik ben trots op je!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
